Die Eigenschaften eines autonomen Lernenden

   In einem Unterricht, in dem die Förderung der Autonomie zum Ziel gesetzt wird, sind die Lernenden in der Lage allein den Verlauf ihres Lernprozesses zu bestimmen und zu kontrollieren. Ein autonomer Schüler übernimmt einen großen Teil der Verantwortung, selbst die Lernziele, die Mittel und die Inhalte auszuwählen und verfügt über zahlreiche Lernstrategien, mit denen  er souverän angehen kann, indem er manche von diesen Strategien automatisiert und andere ablehnt (vgl. Weinert 1982:102). Lerntechnicken und Lernstrategien anzuwenden, wird für eine Voraussetzung des autonomen Lernens gehalten. Man betont auch die Fähigkeit des autonomen Lernenden sein vorhandenes Wissen mit dem neuen zu verknüpfen und je nach Bedarf sie flexibel zu kombinieren, er setzt nämlich prozedurales Wissen (Handlungswissen) ein.

Ο Γκαίτε και ο Φάουστ

«Αχ! Σπούδασα Φιλοσοφία και Νομική και Γιατρική

κι’ αλί μου και Θεολογία με κόπο και μ’ επιμονή.

Και νά με εδώ με τόσα φώτα,

εγώ, μωρός όσο και πρώτα.»

   Οι στίχοι που προηγήθηκαν ανήκουν στον πρώτο μονόλογο του Φάουστ, του Γιόχαν Βόλφγκανγκ Φον Γκαίτε. Ποιός  είναι όμως ο Γκαίτε και ποιος ο Φάουστ; Την ερώτηση αυτή μου θέτουν  αρκετά συχνά οι μαθητές μου, οι οποίοι έχουν ακουστά τόσο τον Γκαίτε όσο και τον Φάουστ, πολλές φορές έχοντας όμως μια συγκεχυμένη εικόνα ή διάσπαρτες πληροφορίες στο νου. Η ανταπόκρισή μου πάντα είναι άμεση και θέλω να πιστεύω κατατοπιστική, παραπέμποντας τους εκτός των άλλων και σε ανάλογη βιβλιογραφία. Ένα τέτοιο  πρόσφατο περιστατικό αποτέλεσε έναυσμα της ιδέας για το κείμενο αυτό.